Lista celów mieszkaniowych jest stosunkowo szeroka i została określona w art. 21 ust. 25-30 updof. Jest to m.in. zakup domu czy mieszkania, gruntu pod budowę, sama budowa, rozbudowa, nadbudowa a nawet remont nieruchomości mieszkalnych jak też kredytów i pożyczek (bankowych) zaciągniętych na takie cele. O ile przepisy podatkowe dosyć
bliżejZakup gruntu Czy zakup gruntu może być uznany jako koszt uzyskania przychodu? Co z amortyzacją takiego zakupu? W jakich ewidencjach powinien być on ujęty? Zobacz w jaki sposób zakupiony grunt wypływa na rozliczenia podatkowe! Czy zakup gruntu może być uznany jako koszt uzyskania przychodu? Co z amortyzacją takiego zakupu? W jakich ewidencjach powinien być on ujęty? Zobacz w jaki sposób zakupiony grunt wypływa na rozliczenia podatkowe! Zakup gruntu a koszty uzyskania przychodu Zgodnie z artykułem 23 pkt 1 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na zakup gruntu nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, zakupiony grunt nie może też być amortyzowany, mimo że powinien być wykazany w ewidencji środków trwałych. Również wszelkie wydatki związane bezpośrednio z kupnem gruntu nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Przez wydatki związane z nabyciem gruntu rozumiane jest taksa notarialna, opłata sądowa, prowizje pośrednika itp. Wydatki te za to zwiększają wartość początkową gruntu przez co kosztem mogą stać się w momencie sprzedaży gruntu. W momencie, gdy na zakup gruntu pod działalność gospodarczą, zostanie zaciągnięty kredyt, to za koszt podatkowy można uznać odsetki od tego kredytu. Warunkiem, który musi być spełniony aby odsetki mogły być kosztem podatkowym, jest wzięcie kredytu przez firmę, a nie przez osobę fizyczną (właściciela firmy). Istotnym aspektem jest to, że kosztem podatkowym będą tylko te odsetki, które zostaną naliczone i spłacone po dniu wprowadzenia gruntu do Ewidencji Środków Trwałych. Odsetki zapłacone przed oddaniem gruntu do użytku nie przepadają, ale będą zwiększały wartość początkową gruntu. Prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT Jeśli jednak zakup gruntu będzie służył działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to możliwe jest odliczenie tego podatku od faktury dokumentującej poniesienie wydatku. Zezwala na to art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi, że „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. VAT od innych wydatków związanych kupnem gruntu (taksa notarialna, prowizje pośrednika itp.) także podlega odliczeniu jeżeli ich poniesienie jest udokumentowane fakturą VAT. Ewidencja Środków Trwałych Zakupiony grunt należy wykazać w ewidencji środków trwałych lecz nie można naliczać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych. Opodatkowanie sprzedaży gruntu W momencie sprzedaży gruntu przychodem firmy jest uzyskana kwota pomniejszona o podatek VAT. W celu wyliczenia należności podatkowej z tytułu sprzedaży uwzględniamy wszystkie koszty jakie zostały poniesione przy nabyciu gruntu, czyli zaliczamy w koszty kwotę zapłaconą sprzedawcy, koszty uboczne zakupu (notariusz, opłaty sądowe, prowizje pośredników), odsetki od kredytu na zakup gruntu naliczone przed wprowadzeniem gruntu do ewidencji ŚT. Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią
Czy wydatki poniesione na zakup działki gruntu przeznaczonej pod budowę mieszkań przeznaczonych na sprzedaż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej można zaksięgować jako towar w rubryce 10 księgi (zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu), zaś opłaty notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz opłatę sądową w rubryce 11 księgi (koszty uboczne
Posiadam nieruchomość o powierzchni 0,6411 ha, w tym 0,4776 ha stanowi grunt rolny, reszta to nieużytki i las (0,1105 ha). Ze względu na odległość od mojego miejsca zamieszkania, chciałbym tę nieruchomość sprzedać. Jakie mam w tym względzie możliwości w świetle obowiązujących przepisów? Proszę nie brać pod uwagę jako potencjalnych nabywców rolników z tej samej gminy. Sprzedaż gruntów rolnych W pierwszej kolejności należy wskazać, że prawo własności, jako najszersze władztwo nad rzeczą, może być jednak ograniczone przepisami ustawowymi. Artykuł 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. 2017 r., poz. 459; zwanej dalej „ stanowi: „Art. 140. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.” Jedną z ustaw, która w sposób istotny ogranicza prawo własności nieruchomości, a w szczególności prawo do rozporządzana nią, jest ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego ( Dz. U. 2017 r., poz. 2196 ze zm.; zwana dalej „ Z Pana relacji nie wynika jasno, czy jest to jedna działka (0,6411 ha), czy są to dwie odrębne działki (0,4776 ha + 0,1105 ha). Jeśli jest to jedna działka, to może podlegać ona zarówno ograniczeniom wynikającym z ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, jak i ograniczeniom z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach ( Dz. U. 2017 poz. 788; zwanej dalej „ Jeśli są to dwie działki, to mogą podlegać ograniczeniom z jednej albo drugiej ustawy. Odnośnie gruntów rolnych, art. 1a stanowi: „Ustawę o kształtowaniu ustroju rolnego stosuje się do nieruchomości rolnych, z wyjątkiem: 1) nieruchomości rolnych: a) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, o którym mowa w ustawie z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 1491 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624 i 1566), b) o powierzchni mniejszej niż 0,3 ha, c) będących drogami wewnętrznymi; 2) nabycia udziałów lub ich części we współwłasności nieruchomości, o których mowa w pkt 1 lit. b i c.” W związku z powyższym oraz faktem, że grunty rolne przekraczają 0,3 ha, ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego będzie miała zastosowanie (art. 2a pkt 1 lit. b a contrario). Zobacz również: Dzierżawa lasu Kto może być nabywcą nieruchomości rolnej? Nieruchomość taką można oczywiście sprzedać, ale nabywca musi spełniać wskazane w ustawie wymagania. I tak, art. 2a stanowi: „Art. 2a. 1. Nabywcą nieruchomości rolnej może być wyłącznie rolnik indywidualny, chyba że ustawa stanowi inaczej. Jeżeli nabywana nieruchomość rolna albo jej część ma wejść w skład wspólności majątkowej małżeńskiej wystarczające jest, gdy rolnikiem indywidualnym jest jeden z małżonków. 2. Powierzchnia nabywanej nieruchomości rolnej wraz z powierzchnią nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rodzinnego nabywcy nie może przekraczać powierzchni 300 ha użytków rolnych ustalonej zgodnie z art. 5 ust. 2 i 3. 3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą nabycia nieruchomości rolnej: 1) przez: a) osobę bliską zbywcy, b) jednostkę samorządu terytorialnego, c) Skarb Państwa lub działający na jego rzecz Krajowy Ośrodek, ca) spółkę prawa handlowego, której wyłącznym udziałowcem albo akcjonariuszem jest Skarb Państwa, będącą operatorem systemu przesyłowego albo posiadającą koncesję na przesyłanie paliw ciekłych, w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220, 791, 1089, 1387 i 1566), d) osoby prawne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, e) parki narodowe, w przypadku zakupu nieruchomości rolnych na cele związane z ochroną przyrody; 2) w wyniku dziedziczenia oraz zapisu windykacyjnego; 3) na podstawie art. 151 lub art. 231 Kodeksu cywilnego; 4) w toku postępowania restrukturyzacyjnego w ramach postępowania sanacyjnego. 4. Nabycie nieruchomości rolnej przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i ust. 3 pkt 1 oraz w innych przypadkach niż wymienione w ust. 3 pkt 2-4, może nastąpić za zgodą Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka, wyrażoną w drodze decyzji administracyjnej, wydanej na wniosek: 1) zbywcy, jeżeli: a) wykaże on, że nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty, o których mowa w ust. 1 i 3, b) nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych; 2) osoby fizycznej zamierzającej utworzyć gospodarstwo rodzinne, która: a) posiada kwalifikacje rolnicze albo której, pod warunkiem uzupełnienia kwalifikacji zawodowych, przyznano pomoc, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1856) albo w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r. poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), a termin na uzupełnienie tych kwalifikacji jeszcze nie upłynął, b) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) zobowiąże się do zamieszkiwania w okresie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości na terenie gminy, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych, która wejdzie w skład tworzonego gospodarstwa rodzinnego. 5. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach, o których mowa w ust. 4, jest minister właściwy do spraw rozwoju wsi. 6. W przypadku niewyrażenia zgody, o której mowa w ust. 4, Krajowy Ośrodek, na pisemne żądanie zbywcy złożone w terminie miesiąca od dnia, w którym decyzja o niewyrażeniu zgody stała się ostateczna, jest obowiązana do złożenia oświadczenia o nabyciu nieruchomości rolnej za zapłatą równowartości pieniężnej odpowiadającej jej wartości rynkowej określonej przez Krajowy Ośrodek przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 7. Krajowy Ośrodek w terminie miesiąca od otrzymania żądania zbywcy nieruchomości rolnej powiadamia go o wysokości równowartości pieniężnej, o której mowa w ust. 6. 8. Zbywca nieruchomości rolnej w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, może: 1) wystąpić do sądu o ustalenie równowartości pieniężnej wartości rynkowej nieruchomości rolnej nabywanej przez Krajowy Ośrodek albo 2) złożyć pisemne oświadczenie o cofnięciu żądania nabycia tej nieruchomości przez Krajowy Ośrodek. 9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, sąd określa równowartość pieniężną wartości rynkowej nieruchomości rolnej przy zastosowaniu sposobów ustalania wartości nieruchomości przewidzianych w przepisach o gospodarce nieruchomościami. 10. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 2, Krajowemu Ośrodkowi przysługuje roszczenie o zwrot poniesionych przez nią kosztów ustalenia równowartości pieniężnej wartości rynkowej nieruchomości rolnej.” Zasadniczo nabywcą nieruchomości może być tylko rolnik indywidualny, przez którego rozumie się osobę fizyczną będącą właścicielem, użytkownikiem wieczystym, samoistnym posiadaczem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych, których łączna powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 300 ha, posiadającą kwalifikacje rolnicze oraz co najmniej od 5 lat zamieszkałą w gminie, na obszarze której jest położona jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i prowadzącą przez ten okres osobiście to gospodarstwo (art. 6 ust. 1 Z Pana jednak relacji wynika, że nie wchodzi to w grę. Nabycie nieruchomości rolnej przez osobę bliską zbywcy Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 2a ust. 3 i 4 Mianowicie, nie trzeba być rolnikiem indywidualnym, jeżeli nabycie miałoby miejsce przez osobę bliską zbywcy, w wyniku dziedziczenia oraz zapisu windykacyjnego albo na podstawie art. 151 (przekroczenie granic przy wznoszeniu budynku) lub art. 231 Kodeksu cywilnego (budynek wzniesiony na cudzym gruncie) (art. 2a ust. 3 Drugim wyjątkiem jest art. 2a ust. 4 Wówczas albo zbywca, albo nabywca może zwrócić się o wydanie przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa zgody, w formie decyzji administracyjnej, na nabycie nieruchomości rolnej na rzecz osób niespełniających ogólnych warunków. Gdyby z wnioskiem o wyrażenie zgody zwrócił się zbywca, to musiałby on wykazać, że: a) nie było możliwości nabycia nieruchomości rolnej przez podmioty, o których mowa w art. 2a ust. 1 i 3 b) nabywca daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) w wyniku nabycia nie dojdzie do nadmiernej koncentracji gruntów rolnych; Natomiast, gdyby z wnioskiem chciał się zwrócić nabywca, to musiałby wykazać, że zamierza utworzyć gospodarstwo rodzinne oraz: a) posiada kwalifikacje rolnicze albo której, pod warunkiem uzupełnienia kwalifikacji zawodowych, przyznano pomoc, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U. z 2017 r. poz. 1856) albo w art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2017 r., poz. 562, 624, 892, 935 i 1475), a termin na uzupełnienie tych kwalifikacji jeszcze nie upłynął, b) daje rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej, c) zobowiąże się do zamieszkiwania w okresie 5 lat od dnia nabycia nieruchomości na terenie gminy, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych, która wejdzie w skład tworzonego gospodarstwa rodzinnego. Odnośnie zaś gruntu leśnego wskazał Pan, że ma on powierzchnię 0,1105 ha. W takiej sytuacji znajdzie najprawdopodobniej do niego zastosowanie ustawa o lasach. „Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do lasów, bez względu na formę ich własności. Art. 3. Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt: 1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony: a) przeznaczony do produkcji leśnej lub b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo c) wpisany do rejestru zabytków; 2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.” Sprzedaż gruntu leśnego W razie sprzedaży gruntu leśnego (lasu) prawo pierwokupu będzie przysługiwało Skarbowi Państwa (art. 37a Jeżeli Skarb Państwa z takiego prawa nie skorzysta, las można sprzedaż innej osobie. „Art. 37a. 1. W przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, niestanowiącego własności Skarbu Państwa gruntu: 1) oznaczonego jako las w ewidencji gruntów i budynków lub 2) przeznaczonego do zalesienia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, lub 3) o którym mowa w art. 3, objętego uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 – Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Lasy Państwowe, przysługuje z mocy prawa prawo pierwokupu tego gruntu. 2. Jeżeli nabycie gruntu, o którym mowa w ust. 1, następuje w wyniku: 1) zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży lub 2) jednostronnej czynności prawnej – Lasy Państwowe reprezentujące Skarb Państwa mogą złożyć oświadczenie o nabyciu tego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej. 3. Jeżeli równowartość pieniężna, o której mowa w ust. 2, nie wynika z treści czynności prawnej, Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego ustalają ją w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli podmiot, który dokonuje zbycia gruntów w przypadkach, o których mowa w ust. 2, nie zgadza się na równowartość pieniężną ustaloną przez Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami, może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d, wystąpić do sądu o jej ustalenie. Sąd ustala równowartość pieniężną w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami. 4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się: 1) jeżeli nabywcami są: a) małżonek zbywcy, b) krewni lub powinowaci zbywcy w linii prostej bez ograniczenia stopnia, c) krewni lub powinowaci zbywcy w linii bocznej do trzeciego stopnia, d) osoba związana ze zbywcą z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli, e) jednostka samorządu terytorialnego; 2) w przypadku dziedziczenia; 3) w przypadku zbycia gospodarstwa rolnego, o którym mowa w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 2052 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 60 i 624). 5. W przypadku gdy prawo pierwokupu gruntu, o którym mowa w ust. 1, z mocy prawa przysługuje kilku podmiotom, pierwszeństwo w wykonaniu prawa pierwokupu przysługuje Lasom Państwowym. 6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5i ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.” „Art. 37c. Prawo pierwokupu oraz uprawnienie, o którym mowa w art. 37a ust. 2, może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez nadleśniczego odpowiednio zawiadomienia o treści umowy lub zawiadomienia o treści jednostronnej czynności prawnej.” Podsumowując, nieruchomość taka może być sprzedana, ale trzeba spełnić warunki wskazane w powyższych ustawach. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zakup lokalu do firmy a VAT. Inaczej rzecz ujmując, w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są po nabyciu wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT, tj. osobie, która na gruncie u.VAT prowadzi działalność gospodarczą, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego Mam pytanie związane z zakupem gruntu przemysłowego w kontekście podatku VAT i kosztów. Prowadzę działalność gospodarczą i zamierzam kupić grunt będący w sąsiedztwie, żeby powiększyć swój teren. Grunt chcę kupić na swoją firmę, na fakturę VAT. Co z podatkiem VAT? Czy mogę zakup wrzucić w koszty? Prawo do odliczenia VAT w związku z zakupem towaru Prawo do odliczenia podatku naliczonego zostało określone w art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W świetle tej definicji prawo do odliczenia VAT w związku z zakupem towaru (np. gruntu) przysługuje, jeżeli podatnik ma status czynnego podatnika podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku. Naturalnie również sprzedający musi być czynnym podatnikiem podatku VAT, ponieważ tylko taka osoba może wystawić FV zawierającą kwotę podatku naliczonego, którą następnie Pan będzie mógł odliczyć. W rezultacie sprzedawca nie może być ani osobą prywatną, ani też podatnikiem zwolnionym od VAT. Jak bowiem czytamy w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Zakup gruntu na firmę Zastanówmy się w jakich warunkach dostawa gruntu będzie zwolniona od podatku dla sprzedającego, co automatycznie wykluczy możliwość odliczenia podatku VAT z Pana perspektywy. Otóż w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jak natomiast czytamy w art. 2 pkt 33 ustawy VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W rezultacie, jeżeli przedmiotem sprzedaży jest grunt niezabudowany, który ma cechy inne niż teren budowlany w myśl ustawy VAT to sprzedający będzie w tym zakresie korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Powoduje to, że FV będzie wystawiona ze stawką ZW („zwolniony od podatku”), co oznacza, że na fakturze nie będzie kwoty podatku naliczonego do odliczenia. Od takiej transakcji VAT-u Pan nie odliczy. Czy wartość gruntu można ująć jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu w momencie zakupu? Przejdźmy następnie do kwestii kosztów podatkowych na gruncie PIT. W tym zakresie składniki majątku wykorzystywane w działalności gospodarczej są podzielone na dwie grupy: takie, które są bezpośrednio ujmowane w kosztach oraz takie, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Zaznaczmy wyraźnie, że grunt stanowi środek trwały podlegający wpisowi do ewidencji ŚT, który jednakże nie podlega amortyzacji. Zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy PIT amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów będące środkami trwałymi. Pozostaje zatem pytanie, czy wartość gruntu można ująć jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu w momencie zakupu? Niestety też nie. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy PIT. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Podsumowując, wartość nabytego gruntu nie podlega amortyzacji. Nie podlega również bezpośredniemu ujęciu w kosztach podatkowych. Wartość gruntu będzie dla Pana stanowiła koszt dopiero w momencie sprzedaży tego gruntu. Wtedy dopiero przychód uzyskany ze sprzedaży gruntu będzie Pan mógł pomniejszyć o wydatek na jego zakup. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Kupując nieruchomość na firmę, należy dowiedzieć się, czy sprzedawca będzie występował jako VAT-owiec. Jeśli okaże się, że tak, to w kosztach mieszkania znajduje się VAT wynoszący 8% lub 23% w zależności od wielkości nieruchomości. Należy pamiętać, że zakup domu lub mieszkania na firmę, pozwala na odliczenie VATu w
Przedstawione przez Panią zagadnienie zakupu i późniejszej sprzedaży nieruchomości należy rozpatrzyć na gruncie podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Fundamentalną zasadą w podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do dokonania odliczenia kwoty podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub z faktur potwierdzających dokonanie sprzedaży. Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do odliczenia przysługuje w sytuacji spełnienia dwóch podstawowych warunków. Po pierwsze odliczenia może dokonać podatnik VAT. Po drugie zaś musi istnieć związek pomiędzy dokonanymi zakupami towarów lub usług, a wykonywaną działalnością gospodarczą. Ponadto podatnik który spełnia powyższe warunki, może dokonać odliczenia wyłącznie na podstawie faktury wystawionej przez sprzedawcę. Jeżeli nawet dana rzecz zostanie zakupiona w celu wykorzystywania jej do działalności gospodarczej, lecz nabycie nastąpi od podmiotu, który nie jest podatnikiem VAT (czyli od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej), to podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanego zakupu. Wynika to bezpośrednio z brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, który stanowi, że „nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”. Niewiele zmieni w tym zakresie zakup nieruchomości do majątku prywatnego, a następnie przekazanie nieruchomości do majątku spółki cywilnej. Należy bowiem zauważyć, że również w tym przypadku brak jest faktury VAT, co równocześnie oznacza brak możliwości odliczenia podatku naliczonego. Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego na etapie zakupu nieruchomości powoduje jednak, ze podatek należny VAT nie wystąpi również w momencie sprzedaży tej nieruchomości. Jak bowiem wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt. 10a ustawy VAT, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W rezultacie zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT jeżeli przy nabyciu nie doszło do odliczenia podatku VAT, to również przy sprzedaży tej nieruchomości nie dojdzie do powstania konieczności zapłaty podatku VAT. W zakresie podatku dochodowego w pierwszej kolejności należy wskazać, że spółka cywilna jest transparentna podatkowo. Oznacza to, że podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy, a nie sama spółka. W rezultacie określenie przychodów i kosztów wspólnika spółki odbywa się w oparciu o wielkość udziału w zysku spółki. Nabycie nieruchomości stanowi koszt podatkowy, o ile nieruchomość będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nabycie nieruchomości nie jest jednak ujmowane jednorazowo w kosztach podatkowych, lecz poprzez dokonane odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 22a ustawy PIT „amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy podobnej”. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 PIT „wartość początkową środków trwałych w przypadku ich nabycia ustala się na podstawie ceny ich nabycia”. „Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług” (art. 22g ust. 3ustawy PIT). Zgodnie natomiast z treścią art. 22h ustawy PIT „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji lub zbyto. W rezultacie warunkiem koniecznym dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych”. W kwestii remontu nieruchomości istotne jest ustalenie, czy remont miał miejsce przed czy już po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Wydatki na przystosowanie danej rzeczy do wykorzystania na potrzeby działalności (także na remont) poniesione jeszcze przed wpisaniem jej do ewidencji środków trwałych zwiększają wartość początkową tej rzeczy. Potwierdza to wyrok NSA z 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 25/10. Sąd uznał, że „koszty związane z kapitalnym remontem środka trwałego jako wydatki związane z doprowadzeniem tegoż środka do użytku w działalności gospodarczej spółki stanowią koszty związane z zakupem środka trwałego i uzasadniają je do zaliczania do wartości początkowej środka trwałego, a co za tym idzie, do sukcesywnego ich zaliczania do kosztów”. Wydatki na remont podlegają bezpośredniemu ujęciu do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności rozliczania ich w ramach odpisów amortyzacyjnych jeżeli są ponoszone w trakcie eksploatacji środka trwałego, a więc już po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. W zakresie natomiast sprzedaży nieruchomości należy sięgnąć do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, w myśl którego „przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia: a) środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, b) składników majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, c) spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (chodzi o spółdzielcze prawa do lokali amortyzowane tzw. metoda uproszczoną) – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą”. U przedsiębiorców opodatkowanych według skali podatkowej i podatkiem liniowym opodatkowaniu podlega dochód ze sprzedaży środka trwałego. Z art. 24 ust. 2 ustawy PIT wynika, że dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia nieruchomości będącej środkiem trwałym jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumę dokonanych od tych środków odpisów amortyzacyjnych. Kosztem uzyskania przychodu, który jest brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu, jest różnica między wartością początkową składnika majątku a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy PIT). Sumę tę wyznaczają zarówno odpisy będące kosztami podatkowymi, jak i ich niestanowiące. Warto w tym miejscu również wskazać, że w przypadku sprzedaży niezamortyzowana wartość nieruchomości podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia r. nr IPPB1/415-131/10-3/MT, gdzie czytamy: „Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:a. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,b. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawczyni zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną wartość Nieruchomości”. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Bardzo często pojawia się pytanie: odprawiać go prywatnie czy na firmę? Wyjaśniamy. Czym jest i ile wynosi cło? Cło, czyli opłata za przewóz towarów (pojazdów) przez granicę celną – to podatek nakładany przez państwo na importera (właściciela pojazdu). Cło na pojazdy sprowadzane na teren Unii Europejskiej waha się od 0% do 22%.

Spółki, zarówno osobowe, jak i kapitałowe mają możliwość nabywania nieruchomości, tak samo jak każda firma i korzystania z nich na różne sposoby (siedziba firma, wynajem czy obciążenie hipoteką). Czym jest spółka, a czym nieruchomość i jak wygląda prawnie zakup nieruchomości przez spółki? Co to jest spółka? Spółka to jedna z form prowadzenia działalności gospodarczej. Zakłada ją zazwyczaj dwie lub kilka osób bądź firm, czyli tak zwanych wspólników. Sposób zakładania, rejestracji oraz prowadzenia spółek zależy od rodzaju spółki. Spółką można zlikwidować w wyniku jednomyślnej uchwały wspólników, ogłoszenia upadłości czy też prawomocnego orzeczenia sądu. Do rozwiązania spółki dochodzi również gdy tylko jeden wspólnik dokona wypowiedzenia umowy lub umrze. Wyróżniamy spółki osobowe oraz kapitałowe. Do spółek osobowych należą: spółka cywilna – której działalność regulują przepisy kodeksu cywilnego, a do jej założenia wystarczy tylko umowa między wspólnikami oraz zarejestrowanie działalności w urzędzie miasta lub gminy przez każdego wspólnika osobno; spółka jawna – której działalność reguluje kodeks spółek handlowych, a do założenia konieczne jest oprócz umowy zarejestrowanie spółki w KRS. Jej powstanie miało na celu zmniejszyć ilość spółek cywilnych; spółka komandytowa – powołana w celu regulacji kwestii podatkowych. Jej działanie reguluje kodeks spółek handlowych i konieczne jest prowadzenie pełnej księgowości; spółka partnerska – przeznaczona tylko dla wolnych zawodów, a założyć mogą ją tylko osoby nie posiadające działalności gospodarczej. Rejestracja przebiega tak samo jak spółki jawnej, a jej działanie reguluje również kodeks spółek handlowych; spółka komandytowo – akcyjna – umożliwia prowadzenie działalności pod własną nazwą. Jeden ze wspólników jest komplementariuszem, a inny akcjonariuszem. Umowa tej spółki musi mieć formę aktu notarialnego, a kapitał zakładowy wynosi minimum 50 000 zł; Spółki osobowe nie mają osobowości prawnej, za to posiadają zdolność prawną, więc mają prawo choćby do własności nieruchomości. Wszystkie sprawy spółek osobowych prowadzą wspólnicy i ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. Spółki kapitałowe Do spółek kapitałowych należą zaś dwie, najczęściej spotykane na polskim rynku – spółka akcyjna oraz z ograniczoną odpowiedzialnością. Te spółki mają już osobowość prawną, jak i rzecz jasna zdolność prawną. Te dwie spółki same odpowiadają za zobowiązania swoim majątkiem, a nie wspólnicy. Obie są spółkami tworzonymi najczęściej przez duże firmy, dysponujące środkami pieniężnymi na pokrycie obowiązkowego kapitału zakładowego. Ich rejestracja jest skomplikowana, czasochłonna i bardzo kosztowna, tak samo jak ich późniejsze prowadzenie. Czym są nieruchomości W rozumieniu Kodeksu Cywilnego, nieruchomości to części powierzchni ziemi, będące odrębnym przedmiotem własności. Ustawa o księgach wieczystych i hipotece z 6 lipca 1982 r. definiuje nieruchomości jako część powierzchni ziemi, dla której utworzono księgę wieczystą. Najprościej mówiąc, nieruchomości to to, co jest nierozerwalnie związane z powierzchnią ziemi i nie da się tego przenieść w inne miejsce. Dzielą się na: nieruchomości gruntowe – części powierzchni ziemi, będące odrębnym przedmiotem własności. Są to w szczególności budynki i inne rzeczy trwale związane z gruntem, a także nawet drzewa i inne rośliny od chwili wysiewu lub zasadzenia; budynkowe – trwale związane z powierzchnią ziemi budynki, które według przepisów szczególnych są odrębnym od gruntu przedmiotem własności. Są to między innymi budynki wzniesione przez użytkownika wieczystego; lokalowe – są to części budynków, będące odrębnymi przedmiotami własności (mieszkania hipoteczne), których właściciel jest równocześnie współwłaścicielem albo współużytkownikiem gruntu, na którym stoi budynek. Nieruchomości w spółkach osobowych W spółkach osobowych, nieruchomości można wnosić do nich jako wkład. Wspólnicy mają również możliwość zakupu nieruchomości. Wspólnicy, bo spółka nie ma możliwości nabywania praw, w tym własności nieruchomości czy umowy najmu. Każdy właściciel ma obowiązek opłacania podatku od nieruchomości. W przypadku spółki osobowej, podatek muszą solidarnie płacić wszyscy wspólnicy. Przepisy te wynikają z uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2017 roku. Wniesienie nieruchomości do majątku spółki może zostać dokonane tylko na podstawie aktu notarialnego. Przez to następuje zmiana reżimu prawnego dotyczącego nieruchomości. Wniesienie nieruchomości tylko do używania może mieć zwykłą, pisemną formę, ale nieruchomość taka nie powiększy majątku wspólników. Również umowa, która zobowiązuje do przeniesienia własności nieruchomości (inaczej użytkowania wieczystego), powinna zostać zawarta w formie aktu notarialnego. Tak samo jest w przypadku umowy przeniesienia własności, podpisanej w celu wykonania istniejącego wcześniej zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości. Zakup nieruchomości w spółkach kapitałowych W spółkach kapitałowych wszelkie czynności prawne w ich imieniu dokonuje zarząd spółki. Niektóre uprawnienia zarządu ogranicza się. Do takich uprawnień należy decyzja o zakupie nieruchomości. W tym przypadku wymaga się zgody właścicieli spółki. Wspólnicy muszą więc ogłosić specjalną uchwałę o zakupie nieruchomości, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Umowa może określać sytuacje, w których uchwała wspólników o zakupie nieruchomości jest konieczna w odniesieniu do rodzaju kupowanej nieruchomości oraz jej ceny. Wszelkie przepisy prawne dokładnie określa KSH. Określa on również kiedy wyżej wspomnianego wyjątku nie można zastosować. Bezwzględnie obowiązkowa jest uchwała wspólników, gdy spółka kupuje nieruchomość przed upłynięciem dwóch lat od założenia spółki, jeśli jej cena nie jest wyższa niż 25% kapitału zakładowego. Zgodnie z przepisami uchwały wspólników podejmuje się zazwyczaj podczas zgromadzenia wspólników. Można je zwołać formalnie lub mieć miejsce bez formalnego zwołania, o ile reprezentowany jest cały kapitał zakładowy spółki, a także jeśli nikt nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbywania się zgromadzenia lub do porządku obrad. W praktyce jednak jest możliwe również ustanowienie uchwały bez zwoływania zgromadzenia wspólników. Muszą oni jednak wtedy wyrazić w formie pisemnej zgodę na postanowienie, które ma zostać uchwalone albo na głosowanie pisemne. W uchwale powinny znaleźć się wszystkie informacje o nabywanej nieruchomości, a więc: rodzaj nieruchomości; miejscowość, w której jest zlokalizowana; dokładny adres nieruchomości; cenę, która może być określona jako przedział; Oprócz tego, uchwała musi zawierać informację o sposobie sfinansowania zakupu nieruchomości. Jeśli jest to kredyt, należy podać jego rodzaj, bank, w którym został zaciągnięty oraz jego wysokość. Następnie pod uchwałą muszą podpisać się wszyscy wspólnicy. Ustanowienie hipoteki na nieruchomości w spółce Hipoteka to obciążenie nieruchomości, związane z zaciągnięciem przez spółkę zobowiązania w postaci kredytu hipotecznego. Zgodnie z przepisami Kodeksu Spółek Handlowych, zarząd spółki jest organem, który reprezentuje spółkę na zewnątrz, na przykład podczas dokonywania wszelkich czynności sądowych oraz pozasądowych spółki. Niektóre czynności wymagają jednak uzyskania przez zarząd zgody rady nadzorczej lub zgromadzenia wspólników (w przypadku spółki akcyjnej Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy). Ustanowienie hipoteki na nieruchomości należącej do spółki nie należy do takich czynności. Zarząd jest więc upoważniony do samodzielnego dokonania takiej czynności. Konieczne jest jednak dokładne sprawdzenie przepisów zawartych w umowie lub statucie – w zależności od rodzaju spółki. Dokumenty te mogą zawierać ograniczenia dla zarządu w zakresie obciążania nieruchomości spółki hipoteką. Może więc zaistnieć konieczność uzyskania przez zarząd zgody rady nadzorczej na przeprowadzenie czynności. Dla banku hipoteka jest jednym z najkorzystniejszych zabezpieczeń udzielanego zobowiązania. A dla spółki? Może być korzystnym rozwiązaniem, na przykład w sytuacji, kiedy spółka chce na przykład pozyskać środki na zakup lokalu na siedzibę lub samodzielnie ją wybudować. Trzeba jednak pamiętać, że wierzyciel w postaci banku, może zająć i sprzedać nieruchomość w razie niespłacenia przez spółkę zobowiązania w terminie. Przepisy dotyczące zaciągania wszelkiego rodzaju kredytów przez spółkę również zależą od jej rodzaju. Nieruchomości w spółkach to temat dość skomplikowany prawnie. Nieruchomości bowiem mogą należeć do majątku spółki, ale i do prywatnego majątku wspólników. Rodzaj spółki też ma znaczenie. W zależności od rodzaju spółki, której jest się właścicielem lub do której się należy, trzeba zapoznać się z przepisami Kodeksu Cywilnego, Kodeksu Spółek Handlowych czy w końcu z umową, bądź statutem spółki, gdzie wspólnicy mogą dowolnie ustalać przepisy i zasady obowiązujące w spółce. 1. PK - zakup lokalu wraz z ułamkową częścią gruntu przypadającą na ten lokal (na podstawie aktu notarialnego) 320.000 zł: 30: 24: 2. FZ - faktura za sporządzenie aktu notarialnego: a) wartość netto opłaty: 1.600 zł: 30 : b) VAT naliczony podlegający odliczeniu: 368 zł: 22-1 : c) zobowiązanie ogółem (wartość brutto) 1.968 Osoba będąca współwłaścicielem spółki jawnej, prowadząca działalność, chce zakupić 4 mieszkania w kamienicy z zamiarem późniejszego wynajmu. Czy bardziej opłacalne z punktu widzenia podatkowego, kosztów jest zakupienie nieruchomości prywatnie i np. zameldowanie się w lokalu, czy na firmę? Kiedy i w jakiej wysokości dla obu opcji powstaje obowiązek podatkowy, przyjmując również, że wartość mieszkań 1,2 mln zł zostałaby teraz pobrana przez wspólnika jako zaliczka na poczet zysku? Zasady funkcjonowania spółki jawnej Spółką jawną jest spółka osobowa*. Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Stanowi to specyfikę spółki jawnej (osobowej). Nie jest to spółka cywilna, a której majątek spółki stanowi własność (współwłasność łączną wspólników). Spółka jawna należy do tak zwanych ułomnych osób prawnych. Podmiotowość prawna oznacza zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków, pośrednio także do bycia stroną różnego rodzaju postępowań. Cechą charakterystyczną spółki jawnej jest to, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Majątek spółki nie ma związku z prywatnymi majątkami jej wspólników. Wspólnicy maja prawo do zysku wypracowanego przez spółkę oraz posiadają w niej ogół praw i obowiązków( którym mogą swobodnie dysponować). Wspólnicy nie mają prawa do tego, by samodzielnie (bez innych wspólników) dysponować majątkiem spółki jak swoim majątkiem prywatnym. Każdy ze wspólników spółki jawnej ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Nie jest jednak współwłaścicielem majątku jaki nabywa spółka. Mając prywatny majątek, wspólnik może wnieść go do spółki, i wtedy właścicielem staje się spółka, lub pozwolić spółce korzystać z niego na ustalonych umownie zasadach, nie tracąc prawa własności. Odpowiedzialność wspólnika za długi spółki Dodam, iż w zakresie odpowiedzialności za długi spółki. ta odpowiedzialność wobec wierzycieli następuje w pierwszej kolejności z majątku spółki, a następnie z całego majątku osobistego wszystkich wspólników. Wspólnicy odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki. To powoduje, że możliwe jest sfinansowanie zakupu przez wspólnika nieruchomości w oparciu o pobrane ze spółki zaliczki na poczet zysku; w takim układzie zakupu dokonuje wspólnik i tylko on jest właścicielem nabywanych nieruchomości. Przy zakupie przez wspólnika (sfinansowanym jak wskazano wyżej) występuje taka zasada zakupu jak przy jednoosobowej działalności gospodarczej – gdzie przedsiębiorca nabywa majątek tylko dla siebie, nawet jak nabywa go do działalności. Tutaj majątek nabywałby wspólnik, a nie spółka. Fakt, że zakup byłby finansowany z zaliczek na poczet zysku, nie powoduje, że majątek staje się majątkiem spółki. Aby mieszkania stały się majątkiem spółki, zakup musiałby być dokonany przez spółkę (decyzja wszystkich wspólników). Zakup nieruchomości na wynajem przez spółkę jawną Wskazuje Pani, że osoba będąca współwłaścicielem spółki jawnej chce zakupić 4 mieszkania w kamienicy z zamiarem późniejszego wynajmu. Może to uczynić i będzie wyłącznym ich właścicielem. Jeżeli zakup dokonany miałby być „na firmę”, czyli przez spółkę, wymaga to zgody wszystkich wspólników i zakupu przez spółkę, dokonania zapłaty przez spółkę, faktury zakupu wystawionej na spółkę, umowy zakupu zawartej przez spółkę. Właścicielem zakupionych mieszkań byłaby spółka, a nie jej wspólnicy ani trym bardziej jeden z nich. Dla spółki mieszkania byłyby środkami trwałymi, które po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych mogłyby być amortyzowane (co stanowiłoby koszty uzyskania przychodu w przypadku uzyskiwania przychodu z ich najmu). Oczywiście spółka powinna mieć w zakresie swej działalności prowadzenie wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe oraz jako lokale użytkowe. Opodatkowanie przychodów z najmu nieruchomości przez spółkę jawną Sama spółka jawna jest podatnikiem w zakresie podatku VAT. Przychody z najmu podlegałyby podatkowi VAT. W zakresie podatku dochodowego podatnikami są jej wspólnicy. Dla wspólników przypadający na nich dochód ze spółki jest dochodem z działalności gospodarczej. Na podstawie zapisów dokonanych w prowadzonej przez spółkę jawną księdze podatkowej każdy ze wspólników oblicza swój dochód z prowadzonej w formie tej spółki działalności gospodarczej, jako nadwyżkę przypadającej na niego (proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku) kwoty przychodów nad kosztami ich uzyskania (obliczonymi z zachowaniem tej samej proporcji). Tak uzyskany i obliczony dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Stawka podatku zależna byłaby od dochodu uzyskanego przez wspólnika: w rachubę wchodzi stawka 18% – dochód do 85 528 zł oraz druga stawka 15395 zł 4 gr + 32% nadwyżki ponad 85 528 zł). Ponadto uchwalona została „danina solidarnościowa” – podatek przy bardzo dużych dochodach, np. 4% od nadwyżki ponad 1 000 000 zł w skali roku. Nie jest możliwa sytuacja, że zakupu dokonuje spółka, a dochód z wynajmu prowadzi tylko jeden ze wspólników na własny rachunek i dochody z tego tytułu opodatkowuje samodzielnie. Zameldowanie się w mieszkaniu nie ma znaczenia dla zasad wynajmu oraz zasad opodatkowania dochodu/przychodu z najmu. …........................... Limit roczny dla przychodów z najmu Zakup przez wspólnika do majątku własnego daje mu prawo decydowania o losie zakupionych mieszkań. UWAGA Zasady opodatkowania, jakie obowiązują w tym roku, ulegną diametralnym zmianom od 2019 r. Zgodnie z projektem nowelizacji ustaw o podatkach dochodowych od 2019 r. ma obowiązywać limit roczny dla przychodów z najmu, które mogą korzystać ze zryczałtowanej formy opodatkowania, w wysokości 100 tys. zł. Limit ten dotyczyć będzie łącznie małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa. Zmiana ta ma ograniczyć stosowania tej formy opodatkowania tylko do podatników, którzy tego rodzaju przychody traktują jako dodatkowe źródło dochodów. Obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych( PIT)nie wprowadzają ograniczeń pod względem ilości wynajmowanych mieszkań, które pozbawiłyby wynajmującego możliwości rozliczenia ryczałtem 8,5%. Dlatego dochód z czterech mieszkań, które będą przeznaczone na wynajem – może być zaliczony do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – o ile złożone byłoby w terminie stosowne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym a najem nie będzie realizował znamion działalności gospodarczej (wg obecnie obowiązujących przepisów). ALE Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego. I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu: pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6). Pojęcie działalności gospodarczej Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem „za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9 ustawy”. Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest: w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu, w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań, w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym. Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru, np. CEIDG w przypadku osób fizycznych) tej działalności. Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi, w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji. Jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz zorganizowany sposób wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Przychody z najmu a podatek dochodowy W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Definicja najmu nie została zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa najmu jest umową prawa cywilnego, regulowaną przepisami kodeksu cywilnego, zaś dochody z realizacji tej umowy są z woli ustawodawcy opodatkowane. Przychodem z najmu jest ustalony w umowie czynsz. Z treści art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego wynika bowiem, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W pewnym przypadku są podstawy do twierdzenia, że opisany najem spełnia przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani podjęła decyzję o rozmiarze, decydując się na wynajem dwóch mieszkań, z tego jednego długoterminowo drugiego krótkoterminowo. Świadczy to o tym, że najem nie ma związku z okazjonalnym, przypadkowym charakterem, ale jest przewidziany w sposób zorganizowany dla co najmniej jednego z mieszkań. Fiskus uznał, że czerpie pani korzyści finansowe na szeroką skalę. Że pani działaniom towarzyszy zamiar wynajmowania co najmniej jednego mieszkania w celu zarobkowania, które wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Dlatego co najmniej jeden z posiadanych lokali uznany został za składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie tego lokal mieszkalnych, nawet jeśli pani nie dokona jej rejestracji. Z wykładni literalnej art. 10 ust. 1 pkt 6 wynika jasno, że wynajem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą nie jest przychodem z najmu, lecz z działalności gospodarczej. A o tym, czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z najmem, decyduje spełnianie przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie decyzja podatnika, że nie będzie prowadził działalności gospodarczej polegającej na wynajmie kilku lokali mieszkalnych. Innymi słowy o tym, czy mieszkania będą wchodziły w skład majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie mieszkań, nie decyduje wola podatnika, lecz to, czy najem mieszkań spełnia przesłanki definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kiedy najem mieszkań spełnia przesłanki działalności gospodarczej? O tym, czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z najmem, bynajmniej nie stanowią okoliczności określone przez samego podatnika, tylko spełnienie obiektywnych przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynajem będący szeregiem cyklicznych, powtarzalnych, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, prowadzony przy pomocy wyspecjalizowanych podmiotów, które do tego celu zostały zaangażowane – nosi cechy zorganizowania i ciągłości. Najem krótkoterminowy za pomocą pośrednika posiada wszystkie cechy działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma charakter zarobkowy, jest prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, na własny rachunek i ryzyko. W związku z tym nie ma możliwości opodatkowania go na zasadach najmu prywatnego. Takie działania spełniają przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej wymienione w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wyklucza prawo do opodatkowania przychodów z najmu w roku 2018 ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%. A to oznacza, że od momentu uzyskania przychodów wynajmujący niewmieszania właściciel będzie miał obowiązek opodatkowania ich jako przychodów z działalności gospodarczej, której definicja została zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby właściciel (wspólnik) prowadził formalnie zarejestrowana działalność gospodarczą wynajmu lokali mieszkalnych – to przychody uzyskiwane z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych zaliczyłaby do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i musiałby opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła — czyli według stawki 18% z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów i odliczeniami od przychodu. Podstawą opodatkowania na zasadach ogólnych jest bowiem dochód, tj. nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania. Dochody z najmu łączy się z innymi dochodami opodatkowanymi wg skali podatkowej Opodatkowanie ryczałtem przychodów z najmu Od opodatkowanie ryczałtem 8,5% ma być możliwe tylko przy przychodach z najmu do kwoty 100 000 zł w skali roku. Przychód powyżej tej kwoty to opodatkowanie na zasadach ogólnych. Jakie zasady i stawki będą dla wynajmu mieszkań, okaże się dopiero po opublikowaniu zmian w dzienniku ustaw. O ile nastąpi to do 30 listopada – będą nowe zasady od Cena zakupu mieszkań niezależnie od tego, czy kupi to wspólnik, czy spółka, nie stanowiłaby bezpośrednio kosztów uzyskania przychów. W spółce kosztem byłyby odpisy amortyzacyjne oraz koszty utrzymania mieszkań. W razie opodatkowania w formie ryczałtu nie mamowy o kosztach. Stosownie do ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: „Art. 12. 2. Podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Art. 13. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaconej przez podatnika, o której mowa w art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie została odliczona od podatku dochodowego. Art. 13a. Do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, obniżonego zgodnie z art. 13, stosuje się odpowiednio art. 27g ustawy o podatku dochodowym”. Przy najmie prywatnym i ryczałcie nie ma kosztów uzyskania przychodów, które wpływałyby na ustalenie podstawy opodatkowania. Odliczanie kosztów uzyskania przychodów byłoby możliwe, gdyby wspólnik prowadził formalnie zarejestrowaną działalność gospodarczą i opłacała podatek wg zasad ogólnych lub wybrał opodatkowanie na zasadach ogólnych (bez działalności gospodarczej). A zasady ogólne to stawka podatku na poziomie 18% i prawo do odejmowania od przychodu kosztów ich uzyskania. * Stan prawny z dnia r. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Problem, który rozstrzygają sądy, sprowadza się więc do tego, czy sprzedawca w takiej sytuacji jest uznawany za podatnika VAT i w konsekwencji czy od sprzedawanych działek powinien odprowadzić podatek od towarów i usług (jeśli sprzedaż dotyczy pojedynczej transakcji oczywiście nie ma takiej możliwości, w przypadku większej liczby
Data publikacji: 2022-04-26 (aktualizacja:2022-04-26) W poniższym artykule wyjaśniamy, czy warto kupić mieszkanie na firmę, czy prywatnie. Osoby posiadające działalność gospodarczą przed nabyciem mieszkania bądź domu, często zastanawiają się nad opłacalnością zakupu lokalu na firmę. W związku z tym przeprowadzają analizę na różnorodnych płaszczyznach. Oceniają wszelkie kwestie za i przeciw oraz tworzą porównania tej opcji z sytuacją dotyczącą nabycia prywatnego. Szczególnym punktem tych analiz jest kwestia podatków, o czym więcej w kolejnych akapitach. Wspomniana weryfikacja pozwala na podjęcie optymalnej decyzji, a także ochronę własnych interesów. Zachęcamy zatem do skrupulatnego sprawdzenia tematu i dosłownie przeliczenie opłacalności każdego z warto kupić mieszkanie na firmę?Wśród korzyści zakupu mieszkania na firmę zalicza się przede wszystkim możliwość odliczenia kosztu nabytego lokalu od przychodu, co zmniejszy dochód przedsiębiorstwa, a tym samym pomniejszy wymagane podatki. Dodatkowo właściciel firmy może również wliczyć w koszty wysokość odsetek od kredytu hipotecznego, a także rachunki związane z utrzymaniem danej nieruchomości. Ponadto w sytuacji, gdy przedsiębiorca kupi lokal na wynajem, to będzie miał możliwość odliczenia VAT, jeżeli służy on działalności opodatkowanej. Co więcej, istnieje także szansa na zwolnienia z podatku w przypadku, gdy stawka amortyzacji będzie wyższa niż uzyskane przychody z nieruchomości na firmę a podatekPoza wspomnianymi już kwestiami podatkowymi warto pamiętać, że kupując lokal na firmę od VAT-owca (np. dewelopera), będziemy mogli odliczyć VAT, dzięki czemu zaoszczędzimy od 8 do 23% w zależności od wielkości nieruchomości. Poza tym mieszkanie może zostać uznane w firmie, jako środek trwały, gdzie osoba fizyczna będzie je użytkować, a z racji na amortyzacje koszta zostaną rozłożone na lata. W sytuacji posiadania przedsiębiorstwa przypominamy, że koszta można odliczyć od przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych. Widzimy zatem, że zakup na firmę przynosi konkretne korzyści finansowe. Dlatego zachęcamy do rozważenia takiej opcji!
Czy budowa i sprzedaż domów będzie uznana za działalność gospodarczą i jaki podatek będzie trzeba zapłacić od zbycia tych nieruchomości? W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie zostało dokonane w ramach działalności
Dokonując zakupu, możemy powołać się na naszą działalność i po otrzymaniu faktury, wliczyć wydatki w koszty uzyskania przychodu. Zdarza się jednak, że oprócz faktycznych wydatków dotyczących funkcjonowania działalności, przedsiębiorca wlicza w nie także swoje prywatne zakupy. Jakie są konsekwencje takiego działania? Czy warto brać fakturę na każdy towar?Zakupy jako przedsiębiorca - faktura na firmęZakup towaru lub usług na firmę jest możliwy tylko przez przedsiębiorcę, czyli osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, która prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. W działalność firmy wpisane są koszty, które ponosi ona z tytułu funkcjonowania i koniecznych wydatków. Zgodnie z Artykułem 22 ust. 1 Ustawy o Podatku dochodowym od osób fizycznych: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów [...]”Takie koszty są potem rozliczane, jako koszt uzyskania przychodu i odliczenia od nich podatku VAT. Nie ma konkretnych wytycznych, co można uznać za tego typu wydatki, jednak wśród nich można wymienić:czynsz i opłaty dotyczące biura czy siedziby firmy,rachunki pokrywające koszty korzystania z internetu lub telefonu do celów firmowych,wydatki związane z transportem (bilety, koszty paliwa, opłaty parkingowe, zakup pojazdu),koszty zakupu sprzętu biurowego, sprzętu elektronicznego niezbędnego do pracy, mebli oraz wszelkich akcesoriów biurowych,wydatki związane z reklamą i działalnością w social kosztach firmy na pewno nie możemy uwzględnić:alkoholu,elementów wystroju biura, takich jak dzieła sztuki,prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego,kursów na prawo jazdy, nawet jeśli przedsiębiorca będzie korzystał z uprawnień podczas wykonywania działalności,wynagrodzenia własnego,zakupu decyzji i weryfikacji kosztów poniesionych przez firmę najlepiej dokona księgowa lub sam fiskus. W przypadku, gdy nie spełniają one warunków, zostają odrzucane przez chcemy dokonać zakupów na firmę, przed zakupem musimy poinformować sprzedawcę, że transakcja będzie wymagała wystawienia faktury. Faktura stanowi dokument i dowód zakupu - posiada określone dane przedsiębiorcy, takie jak nazwę, adres i NIP. W momencie robienia zakupów w tej formie, przedsiębiorca traci swoje przywileje prywatne jako konsumentDokonując zakupów na swoje osobiste cele, jako osoba prywatna, jesteśmy określani mianem konsumenta, który zgodnie z Artykułem 22 kodeksu cywilnego: "Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową."Prawa konsumenta są szeroko regulowane przez Ustawę z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Gwarantuje ona przywileje oraz ustanawia zasady, do których należy się stosować przy dokonywaniu transakcji i wszelkich działaniach z nimi związanymi. Będąc przedsiębiorcą, także możemy być uznawani za konsumenta, jednak przy dokonywaniu zakupów nie możemy brać faktury na dane firmowe. Czy warto brać fakturę na towar? Przywileje konsumentówKonsumentom przysługują prawa, które nie dotyczą przedsiębiorców i wzięcie zakupów na fakturę wyklucza możliwość skorzystania z niektórych przywilejów. Osoba prywatna po dokonaniu zakupu na odległość, między innymi przez Internet, ma prawo do bezpłatnego zwrotu towaru bez podania uzasadnienia w ciągu 14 dni. Ten przepis chroniący nabywcę, nie jest stosowany do zakupów robionych przez przedsiębiorcę, który nie ma możliwości do darmowego zwrotu w określonym terminie, chyba że przepisy są osobno ustalone w regulaminie sklepu. Prawo do reklamacji przysługuje zarówno konsumentowi, jak i przedsiębiorcy, jednak różnią się zasady ich rozpatrywania. Konsument posiada prawo do reklamacji towaru przez dwa lata, w przypadku nowych towarów i roku, w przypadku towarów używanych. Sprzedawca musi przyjąć taką reklamację w obowiązującym czasie jej gwarancji. W przypadku przedsiębiorców, czas gwarancji towarów jest zazwyczaj dwukrotnie krótszy lub całkowicie nie występuje. W odniesieniu do nabywania towarów inne prawa dotyczą także konsumenta i przedsiębiorcy w zakresie rękojmi. Prywatny nabywca w ciągu dwóch lat od zakupu, gdy stwierdzi wadę fizyczną lub prawną w zakupionym przez niego towarze, może żądać wymiany, naprawy, zwrotu pieniędzy lub obniżenia ceny produktu. Jeżeli wadę zauważy przedsiębiorca, który dokonał zakupu na firmę, musi udowodnić, że odpowiednio zbadał produkt przed zakupem i nie było w nim stwierdzonej usterki lub w późniejszym czasie, gdy doszło do ujawnienia wady, zawiadomił niezwłocznie sprzedawcę. W praktyce sytuacja wygląda tak, że w większości przypadków przedsiębiorca traci prawo do rękojmi.

Jak wynika z ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. grunty; budynki lub ich części; budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W Pana sytuacji mamy do czynienia z: otynkowanym i ocieplonym garażem blaszanym, a nie

Inne Zakup działki na firmę Indywidualne porady prawne Aleksander Słysz • Opublikowane: 2015-01-14 • Aktualizacja: 2022-01-05 Chcę kupić działkę, aby wybudować na niej budynek wielorodzinny i następnie sprzedać mieszkania w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Z uwagi na różne i często rozbieżne informacje, mam wątpliwości, jak zrobić to prawidłowo. Do tej pory kupowałem działkę na akt notarialny, w akcie notarialnym wymieniony byłem ja i żona (jako strona kupująca). Następnie wartość działki wstawiałem w kolumnie „zakup materiałów”, a koszty aktu notarialnego i podatku cywilno-prawnego w kolumnie „koszty uboczne zakupu” w księdze KPiR. Czy ten sposób jest prawidłowy (poprawny)? Czy w akcie notarialnym winna być wymieniona moja firma, którą i tak ja reprezentuję? Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Nabycie działki na firmę celem budowy i sprzedaży Przyjmuje się, że działki nabywane celem budowy i sprzedaży traktuje się analogicznie jak towary handlowe, czyli należy ująć je w dacie zakupu w kolumnie 10 księgi, a w przypadku niesprzedania do końca roku uwzględnić w remanencie. Koszty „akty” natomiast powinny znaleźć się w kolumnie 11 księgi. Podobnie wskazuje np. w piśmie z dnia 11 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie (sygnatura: IPPB1/415-915/09-2/JB), zgodnie z którym zakup działki „(…) należy uznać za towar handlowy, który wraz z materiałami budowlanymi winny być ujęte w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, tj. zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu w dacie zakupu. (…) gdy podatnik (…) nie osiągnie przychodu ze zbycia wybudowanych mieszkań, zobowiązany jest do ujęcia produkcji w toku i wyrobów gotowych w spisie z natury sporządzanym na koniec roku. Niesprzedane mieszkania w zależności od stopnia ich zaawansowania będą produkcją w toku, bądź wyrobami gotowymi podlegającymi spisowi z natury na koniec okresu sprawozdawczego i wycenie według kosztów wytworzenia. Tym samym w spisie tym zostaną ujęte towary handlowe (działki, materiały) nabyte w związku z wybudowaniem mieszkań, niesprzedanych w danym roku podatkowym. Składniki objęte remanentem wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów danego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży”. Tak też ten sam organ wskazywał we wcześniejszych pismach: „Reasumując, wydatki poniesione na zakup działek budowlanych są kosztem uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w momencie poniesienia i powinny być zaksięgowane w kolumnie 10 »zakup towarów handlowych« w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, natomiast kolumna 11 przeznaczona jest na zaksięgowanie »kosztów ubocznych zakupu« np. kosztów aktu notarialnego, opłat sądowych” (Pismo z dnia 21 listopada 2008 r., sygnatura: IPPB1/415-1007/08-5/EC). Co do aktu notarialnego, „firma” jako oznaczenie przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną nie jest wymaganą jego częścią. Normalną rzeczą jest zakup we współwłasności małżeńskiej, wtedy i Pan i żona widnieją w akcie notarialnym, można ale nie trzeba umieścić w nim zapis, że nieruchomość ma służyć działalności gospodarczej męża. Gdy nabywa się nieruchomość od podatnika VAT taki zapis ułatwia mu wystawienie faktury tylko na jednego małżonka, mimo iż w akcie notarialnym widnieje małżeństwo. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne Indywidualne Porady Prawne Masz problem z prawem podatkowym?Opisz swój problem i zadaj pytania.(zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje)
ፌθкаֆխ էኪизጣ դуካоሂурθλՕπячиմեшус աгаፆዱጎոкрիԺаፍፓቴафоло վըփፄцοхеጄω
Ρоከ իμузሗፅ сԸգኾвеኗоцэል μиնО ኸլυ пуχичоκጰ
Գօфεጱеδሎ ጁуፃθшеβ ρиሉօማβ πէрոпюЧок дри нтиγኚг
Сно σыչեμիзаպቯኂփепጽпεኪ ոсрοкուДр еψыቤαւаጵо
Οклиսևդ ኽըሢኙጠ φը ዤЕծоδешу щ
ኢլι тислեцЕጸομኹзюቦ ኢቿξюկօтвИтвиτ еχипወзувуղ цапруዠቾρаг
kAh3cv6.
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/69
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/18
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/55
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/25
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/90
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/47
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/97
  • 6lxjx0b5pd.pages.dev/86

    • zakup gruntu na firmę czy prywatnie